Voorbij de politiek: het gedeelde culinaire erfgoed van Israëli's en Palestijnen
Inhoudsopgave
Het Israëlisch-Palestijnse conflict is een van de meest langdurige en gecompliceerde geopolitieke geschillen in de moderne geschiedenis. Veel van de wrijving wordt gevoed door politieke verhalen die de nadruk leggen op verschil en superioriteit. De retoriek van leiders aan beide kanten onderstreept vaak verdeeldheid, zoals te zien is in verklaringen van politieke figuren zoals het leiderschap van Gaza dat streeft naar de vernietiging van de Israëlische staat en Dror Eydar, de Israëlische ambassadeur in Italië, die op een nationale tv in Italië verklaarde: "Het doel is om Gaza te vernietigen. Wie Joden bedreigt, moet sterven".
Toch dienen dergelijke uitspraken alleen maar om de kloof te vergroten, meer barrières te creëren en bruggen te verbranden in plaats van ze te bouwen. De toenemende geweldsspiraal die we in de loop der jaren hebben gezien, is daar een bewijs van. Nu politieke leiders er niet in slagen vrede en eenheid te bevorderen, kan men zich afvragen: zijn Israëli's en Palestijnen fundamenteel verschillend?
Een manier om deze vraag te benaderen is door middel van het gedeelde culinaire erfgoed van de twee gemeenschappen. Van eten wordt vaak gezegd dat het een universele taal is, die mensen samenbrengt over culturen en grenzen heen. Bij het onderzoeken van de traditionele gerechten van Israëli's en Palestijnen zien we opvallende overeenkomsten, waarbij de nadruk ligt op hun gedeelde geschiedenis en geografie in plaats van op hun verschillen.
Zowel de Israëlische als de Palestijnse keuken zijn diep geworteld in de Levantijnse culinaire traditie en omvatten een rijk tapijt van smaken uit Libanon, Syrië en Jordanië. Enkele van de geliefde nietjes zijn:
Hummus:
Een fluweelzachte spread gemaakt van kikkererwten, tahini, citroensap en knoflook.
Falafel:
Knapperige, gouden balletjes of pasteitjes gemaakt van gemalen kikkererwten of tuinbonen.
Shoarma:
Malse plakjes vlees, meestal kip of lam, langzaam geroosterd aan een verticaal spit.
Kebabs:
Spiesjes en gegrild vlees, een genot voor barbecueliefhebbers.
Olijfolie, za'atar en olijven:
Integrale ingrediënten die hun weg vinden naar talloze gerechten.
Tabouleh:
Een verfrissende salade van bulgur, peterselie, tomaten en munt, met een pittige dressing van olijfolie en citroen.
Gevulde druivenbladeren:
Delicate pakjes rijst, en soms vlees, omhuld met druivenbladeren.
Baba ganoush:
Een rokerige spread afgeleid van geroosterde aubergines, tahini en een scheutje citroen.
Deze gerechten worden gesmaakt door zowel Israëli's als Palestijnen, symbolisch voor een gedeelde culinaire geschiedenis die politieke grenzen overstijgt.
Terwijl politiek en territoriale geschillen kloven blijven veroorzaken, dient de gedeelde liefde voor voedsel in wezen als een aangrijpende herinnering aan de met elkaar verweven geschiedenissen en culturen van Israëli's en Palestijnen. Misschien ligt er in de universele taal van voedsel een potentiële brug naar begrip en, hopelijk, naar duurzame vrede.